Bennie Schepers de zoon van Jan Schepers weet nog als de dag van gisteren hoe hij op 10 jarige leeftijd in de zinderende hitte van de Anholtseweg in Gendringen door de Tramrails naar Ulft liep om zijn vader Jan karnemelk te brengen in de zomer.
Hij schaamde zich dan voor zijn eigen vader die daar daar bezweet, en vol met smeer en stof bij de poort stond om de karnemelk aan te pakken.Het waren net beesten die daar bij de fabriekspoort stonden.
Jan Schepers was in in 1929 op de DRU begonnen in de stamperij. Dhr.Eik die later nog een bedrijf is gestart in Ulft was zijn eerste baas.
Tot de Tweede wereldoorlog begon was het een hard bestaan. 6 dagen werken en zondag uitrusten. en ieder jaar 3 dagen vakantie met de Ulftse Kermis.
Tijdens de Tweede wereldoorlog moest Jan Schepers eindelijk naar Duitsland om te werken voor de Duitsers. Hij heeft toen extra gietijzer in de klomp gegoten om zichzelf te verwonden. Daardoor hoefde hij niet naar Duitsland maar kon hij bij overbuurman Dahlhaus die een kippenbedrijf had aan de Anholtseweg de Tweede Wereldoorlog uitzingen.
Bij Jan Schepers in de keuken is eind jaren 40 nog een staking voorbereid. Bureau Berenschot uit Amsterdam was door de directie van DRU ingehuurd om naar het tariefstelsel te kijken.
Het ging er hard toe daar in de keuken bij Schepers waar mannen als Gradus Bruens,Willem Janssen, Theo Beenen en Hendrik Engelen het hoogste woord hadden.
Bennie kan zich nog herinneren dat hij de mannen hoorde zeggen.
“Na de bevrijding hebben we afgesproken dat we het land samen zouden opbouwen. Nu nog geen 3 jaar verder halen ze ons het bloed onder de nagels vandaan”
en ook:
“Geen loon in procenten maar in centen. Dan krijgt iedereen 50 gulden erbij”
De staking duurde 3 dagen. Toen vertrok Bureau Berenschot en was het onderzoek naar het tariefstelsel afgelopen en de staking geslaagd.
Jan Schepers was inmiddels chef van Gieterij 1 geworden. Toen dat fysiek te zwaar werd kwam hij op het tariefbureau met mannen als:Jan van Dillen, en Jan te Pas (Ulamo)
Toen Jan een beroerte kreeg zorgde de DRU voor een minder zware functier en de laatste jaren van zijn DRU carrière sleet Jan Schepers op de administratie van de bedrijfsdienst.
Volgens zoon Bennie keek vader Jan positief terug op zijn tijd bij de DRU. Zelfs op de vrije zaterdag avond werden collega’s thuis uitgenodigd om over de DRU te praten.
Bennie kreeg dan als er tenminste geld was de opdracht om een paar flesjes bier te kopen en een paar sigaren. Maandag als de collega’s elkaar op het werk weer zagen. Zei men:
“God Jan wat hebben wij zaterdag toch een mooie avond gehad”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten