Denkend aan de DRU-John Haverdil

De afgebeelde foto komt van mijn vader, Johan Haverdil, deze foto komt uit het album van mijn ouders, een plaatje uit 1962, gemaakt door van Onna uit Ulft, volgens mij de huisfotograaf van de Dru.

Misschien moeten we een keer in het archief van van Onna, kijken wat ze hebben, of nog hebben. Mijn vader, geheel links op de foto, was toen 44 jaar.

Ik weet niet wanneer hij begonnen is op de Dru, maar dit is nog wel te achterhalen. Ik heb geen idee wie de andere heren zijn. Misschien kan iemand me dat nog een keer vertellen, of moeten we een keer iets over/voor organiseren.

Jammer dat de generatie van toen er bijna niet meer is. Hoe zouden ze de transformatie van de Dru hebben ervaren? Uit respect voor de arbeiders van toen is het complex voor de toekomst veilig gesteld met nieuwe, veelal culturele, functies. Een geschenk van de Dru-huttenkaerls aan de generatie van nu en straks.

Als zoon van een huttenkaerl bun ik natuurlijk bijzonder trots dat ik hier nu mijn stempel op mag drukken en als Dru-projectwethouder aan het stuur mag zitten. Niet voor mezelf, maar voor alle huttenkaerls van toen en nu, voor alle kinderen en kleinkinderen van de huttenkaerls.

Wij en onze kinderen zijn verantwoordelijk voor dit geschenk dat zij hebben achtergelaten als een parel in het landschap/in de geschiedenis van Ulft en de Achterhoek. De huttenkaerls hebben hier veel voor moeten laten en geven, liefde, verdriet, gezondheid en pijn. Maar ook herinneringen van vriendschap en kameraadschap.

De instandhouding en herbestemming van de Dru is dan ook een blijvend monument voor de huttenkaerls en een nieuwe ontmoetingsplaats voor de volgende generaties. Een ontmoetingsplaats met een aantrekkingskracht die verder gaat dan Ulft en de Achterhoek. Een plek die nu al, maar straks nog meer, nationale en internationale bekendheid zal verwerven.