Geen bouwjournaal of chronologische documentaire, nee, beelden en geluidsflarden die - al dan niet in stereo - aan je voorbij schieten. Veel beelden gezien en nog veel meer tot de verbeelding overgelaten. Hoe heeft de franse regisseuse Kaparis dat gezien en gehoord? Knap gedaan, uitdagend, emotioneel, gewoon mooi - ik wil en zal het vaker zien. Al was het alleen al in mijn hoofd de komende dagen. U kunt het ook zien, in de zeecontainer, voor op het plein. Ga dat zeker doen.
Het voorprogramma zat goed inelkaar. Mooie gedichten en muziek. Toespraken (aldus John H.: het hoort er zo bij) goed toegespitst op deze avond.
Prachtig, veel stof tot nadenken en ik denk dat je als acteur trots mag zijn, aan dit project meegewerkt te hebben.
In mijn overpeinzing vraag ik me nog wel af waarom de geluidstechniek die paar dingen die ze moeten doen niet gewoon goed doen? En ten tweede te realiseren dat een project als deze een (waarschijnlijk) duur speeltje is voor maar een kleine doelgroep.
Maar......ook vanavond wederom ervaren dat visie over de DRU Toekomst ons allen inspireert en inderdaad zijn schaduw hopelijk ver vooruit legt.
Tot over 100 jaar, bij de premiere van de film: DRU: van verboden stad naar open gemeenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten