Vrijdagavond 24 mei, iets voor acht uur stroomt de
theaterzaal lekker vol. Veel meer publiek dan bij het vorige optreden van de
band die meestal the Nits wordt genoemd, maar die zelf het woordje ‘the’ al
sinds de jaren tachtig voor de bandnaam weglaat. De band is al haast een jaar
onderweg om de nieuwste cd ‘Malpensa’ te presenteren aan de muziekliefhebbers.
De afgelopen maanden was Nits onderweg in Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland en
ons land. Vanavond is het de een-na-laatste voorstelling in ons land; zaterdag
is Nijmegen aan de beurt en volgende week is de band in de Russische hoofdstad
Moskou te zien voor het allerlaatste ‘Malpensa’ optreden.
Het podium is mooi uitgelicht en van links naar rechts staan
de drie muzikanten: Robert-Jan Stips met zijn verschillende keyboards, in het
midden gitarist-zanger Henk Hofstede en helemaal rechts Rob Kloet met al zijn
slag- en percussie-instrumenten. Achter de band hangen twee projectieschermen,
waarop gedurende het hele concert zowel bewegende als stilstaande beelden te
zien zijn.
Uiteraard bestaat het repertoire vooral uit de songs van ‘Malpensa’,
maar het publiek wordt ook getrakteerd op een aantal bekende(re) stukken uit de
bijna 40-jarige historie van Nits. ‘Nescio’ is daar het eerste van en verder
worden onder meer gespeeld ‘J.O.S. Days’, ‘The Bauhaus Chair’ en ‘Adieu Sweet
Bahnhof’, waarin het publiek wordt aangespoord om mee te zingen, wat goed lukt.
Henk Hofstede introduceert regelmatig de te spelen songs met een leuk verhaal
of anekdote. Onder meer Leonard Cohen en Herman Brood worden besproken.
Halverwege het tweede gedeelte van het concert kondigt Henk
aan dat ze nu het langste en meest geprezen stuk van ‘Malpensa’ gaan spelen, ‘Bad
Gouvernment And Its Effects On Town And Country’, dat normaliter ruim acht
minuten duurt. En laat nu voor deze song de band gevraagd zijn om bij De Wereld
Draait Door te spelen, maar dan slechts één minuut… dus besluit de band dit ook
vanavond te doen. Gitaarroadie Rob de Weerd (ook bekend als gitarist van de
band Tröckener Kecks) neemt de enige elektrische gitaar ter hand om de band te
versterken. Eerder moest Rob al een geknapte snaar van een van de twee
akoestische gitaren van Henk vervangen. En inderdaad, na exact 60 seconden
stopt de band en kijkt Henk op zijn horloge… maar meteen daarna gaan de vier
muzikanten toch door en spelen de volledige acht minuten van deze prachtige
song.
Het geluid in de theaterzaal is, net zoals twee jaar
geleden, in een woord prachtig. Complimenten voor geluidsman en vierde bandlid
Paul Telman. Alle instrumenten zijn kristalhelder te onderscheiden, maar ook
het totaalgeluid is mooi. Robert-Jan Stips haalt ook nu weer schitterende
klanken uit zijn synthesizers (waaronder een -zo te zien- heel oude), Henk
Hofstede bespeelt naast de twee gitaren ook piano, banjo en mondharmonica. Rob
Kloet bespeelt naast het drumstel ook veel verschillende
percussie-instrumenten, zoals diverse kleine bekkens en - heel vermakelijk -
iets wat lijkt op piepende plastic knakworstjes.
Na ruim twee uur (onderbroken door een korte pauze) is het
concert afgelopen, maar het publiek wil nog meer… en gelukkig komt de band
terug voor een tweetal toegiften. Als laatste wordt de bekendste Nits-song ‘In
The Dutch Mountains’ gespeeld, met daarin een grote en verantwoordelijke rol
voor het publiek, want in plaats van dat er steeds ‘Mountains!’ uit een van de ‘doosjes’
van Robert-Jan komt wordt het publiek nu aangespoord dit luidkeels te roepen. En
dat gaat heel goed! Aan het eind van het concert volgt een staande ovatie van
het enthousiaste publiek.
Tekst: Harry Pater
Geen opmerkingen:
Een reactie posten