donderdag 1 oktober 2009

Denkend aan de DRU-Ben Duiverman




Bittere armoede was het bij Ben Duiverman thuis in Maarssen. Zelfs gas en water waren niet standaard aanwezig.Op 14 jarige leeftijd begon Ben dan ook te leren voor handvormer bij Demka in Utrecht, want veel geld om een school te volgen was er niet.

Ruige tijden heeft Ben bij Demka meegemaakt. Hij zag als jonge jongen hoe arbeiders van Demka de portier bijna in het Amsterdam-Rijn kanaal jonaste. Dit omdat de portier de arbeiders wilde tegenhouden tijdens een spontane staking.

Bij Demka heeft Ben het vak handvormer geleerd. Dit was een driejarige (bedrijfs)opleiding.

Begin jaren '60 was er een groot gebrek aan vakmensen bij DRU, dus ook aan ervaren handvormers.

Ben werd dus in 1963 met open armen ontvangen op de DRU. Er stond op station Arnhem Centraal zelfs een taxi klaar om hem van Arnhem naar Ulft te brengen.

Ook was er met behulp van DRU een huis geregeld in de Tarwestraat (tegenover de DRU) voor Dick en Ben Duiverman. "Een eigen huis was in die tijd bijzonder", zegt Ben en je voelde je de koning te rijk. Vooral omdat Ben en Dick in Utrecht bij hun ouders inwoonde.

Ben en Dick waren erg snel gewend in Ulft. Vooral omdat ze zich meteen mengden in het sociale leven. Ben werd lid van voetbalclub Ulftse Boys en Dick van het Ulfts Gemengd Koor. Ook de buurt ving hen goed op. Vooral Bertus Harmsen, de achterbuurman heeft daar een grote rol ingespeeld.

Hij nam Ben voor het eerst mee naar de kermis in Azewijn en Ben wist niet wat hij zag. Een cultuurschok, al die hossende mensen en meters bier die voorbij kwamen. Dat was anders dan hij in Utrecht als protestante jongen gewend was.

Op de DRU kwam Ben - logisch gezien zijn achtergrond - te werken in de handvormerij. Zijn baas was Jo Dusink. Collega's waren Gert Overbeek, Toon Wassink, Henk Wanders en Gert Smits.

Het was hard werken maar ook erg veel lachen. Bijvoorbeeld toen Henk Wanders iedereen van de afdeling de teennagels ging knippen toen hij een cursus aan het volgen was op het gebied van bedrijfshygiëne.

Ook de DRU solidariteit heeft Ben altijd als erg prettig ervaren. Als voorbeeld noemt Ben het plotselinge overlijden van zijn vader in Utrecht. Zijn vrouw Dick stond bij de poort om dit Ben te vertellen (telefoon was toen nog iets bijzonders). Hij kreeg toen van bedrijfsdirecteur Hans Goudswaard meteen de sleutels van zijn BMW om snel naar Utrecht te kunnen rijden.

Ook waren er veel DRU gerelateerde feesten waar het bier rijkelijk vloeide en waar collega Berend Gries zo nodig moest urineren dat hij niet gezien had dat een andere collega nog op de WC zat.

De laatste jaren op de DRU zat Ben op de afdeling inkoop. Hij deed de onderhandelingen met Duitsland en Engeland over staalprijzen. Dit iets heel anders dan de handvormerij, maar wel iets wat goed bij Ben paste.

Zijn Engels was goed maar om zijn Duits op te halen is Ben twee weken intern in een nonnenklooster geweest. Na die twee weken kon Ben goed Duits praten.

Het afscheid van de DRU was raar. Zijn toenmalige baas die pas vier maanden bij DRU werkte, had een officieel afscheid geregeld. Maar Ben wilde zijn afscheid liever vieren met zijn oude DRU-maten en had zelf een zaaltje geregeld voor zijn afscheid.

Zijn nieuwe baas durfde hem toen na meer dan 30 jaar DRU te vertellen: "Ben, je hebt geen hart voor de zaak". Vier maanden later was diezelfde baas weg...

Al in zijn DRU-tijd, maar ook na zijn pensionering, was Ben Duiverman masseur van het eerste elftal van de Superboeren (de Graafschap). In een interview in de Volkskrant zegt Ben het volgende over het verschil tussen Utrecht en De Achterhoek.

Ik kom oorspronkelijk uit Utrecht. Een wereld van verschil met Doetinchem. Utrechters zijn hard, Doetinchemmers rustig en altijd vriendelijk. Het merkwaardige is dat voetballers uit het Westen een metamorfose ondergaan als ze hier een tijdje meelopen. Die worden al heel gauw ook zo gemoedelijk.


Ben wil dan ook nooit meer terug naar Utrecht. Hij is zelf een superboer geworden met goede herinneringen aan De DRU.

2 opmerkingen:

  1. Mijne Heren,
    Met interesse het artikel over Ben duiverman gelezen.Daar ik ook een Duiverman ben wil ikgraag weten of we familie zijn.Is het mogelijk dat ik zijn e-mailadres krijgt? mijn e-mail adres is:d.duiverman@tiscali.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor je reactie.Ik heb je reactie doorgestuurd naar Ben Duiverman.

    BeantwoordenVerwijderen