Op klompen in de pas naar Vulcaansoord

Voor Gerard Steverink betekende Vulcaansoord net zo'n vanzelfsprekend deel van zijn leven als zijn ademhaling.
In 1903 op 12 jrg leeftijd ruilde hij de boerderij waarop hij en nog 13 kinderen geboren waren voor de fabriek.
In het jubileumnummer van Vulcaansoord uit 1971 geeft hij zijn herinneringen weer.
Op klompen, in de pas naar Vulcaansoord. De mensen uit Doetinchem ook. Die verzamelden zich bij een grote Lindenboom op het plein waar nu het stadhuis staat.
Een hele massa, veertig,vijftig, zestig man en allemaal op klompen natuurlijk. Vervolgens ging het in de pas, in rijen van vier, over de rijksweg naar Terborg naar de Hut. Elke ochtend hoorden we ze al in de verte naderen. De Klompenpatrouille zeiden we. Dan was het de hoogste tijd. een kwartier voor het begin van de werktijd loeide de fabrieksfluit drie keer. En dat betekende eventueel een versnelling van de pas. Vijf minuten voor tijd kwamen er nog twee korte stoten van de fluit een laatste waarschuwing en wie zich wat verlaat had moest dan rennen. Want anders kwam je nummerplaatje in de boetebus en dat kostte je centen.
In 1953 vierde dhr. Steverink zijn 50 jrg Jubileum had hiervan ruim 40 jaar als nachtbaas gewerkt in de afdeling van geslagen emaille.
Op de foto is de jubilaris te zien op de trap van Het Kasteel de directievilla van Vulcaansoord.
Zijn dochter mw.Egberts-Steverink 82 jaar is komende zondag aanwezig tijdens Denkend aan de DRU en zal proberen haar herinneringen op te halen, ze werkte nl zelf ook vanaf 1946 een tiental jaren op kantoor van Vulcaansoord.