Twee Nieuwe Exposanten Trisha Kanellopoulos en Brigitte van Laar

De werkelijkheid in structuren.

Aanvankelijk werkte Trisha Kanellopoulos realistisch. Haar grote voorbeelden waren de kunstenaars William Turner en Henri Matisse. Haar huidige werk daarentegen doet abstract aan.

Toch blijft de zichtbare werkelijkheid steeds de aanleiding voor haar schilderijen. Zij laat zich nu nog steeds inspireren door wat haar dagelijks opvalt. In die zin is het vertrekpunt gelijk gebleven aan vroeger. Alleen de manier van kijken is veranderd. Trisha wil niet meer volstaan met puur waarnemen. Ze wil verder. De kunstenares zoekt de dingen achter de werkelijkheid. Ze wil doordringen tot de kern om vervolgens haar werkelijkheid en haar zicht op haar omgeving in beeld te brengen.
Structuren

Door het kijken naar landschappen, gebouwen bepaald door de architectuur en ook door het kijken naar allerhande voorwerpen raakt zij blij verrast en enthousiast over de structuren en over de banen die er te ontdekken vallen. Zij ontdekt veel en ziet in haar gekozen voorbeelden wonderbaarlijke details, waarop haar onderwerp opgebouwd is. Dat wil zij op haar manier weergeven. Haar werken drukken haar enthousiasme van haar ontdekkingen uit. Vaak komen in haar werk kleurbanen voor. De brede lijnen vormen een netwerk waaruit haar onderwerpen bestaan. In eerste instantie lijken de banen, of lijnstructuren met een exacte precisie neergezet te zijn.

Bij een nadere beschouwing blijken de structuren uit de losse pols geschilderd te zijn en tonen speelse afwijkingen. Dit ziet zij als eerlijk werken. Ondanks de herhalingen van banen is er zeker geen sprake van steriel werk. Juist haar wijze van werken geeft het werk haar gevoelige, levendige en natuurlijke uitstraling.
Aarde

De laatste drie jaar werkt Trisha met aarde. Overal waar zij komt, neemt zij aarde mee om deze vervolgens voor de kleurzetting in haar werk te gebruiken. De vindplaats van de aarde bepaalt de uiteindelijke kleur in haar werk. Eén van de schilderijen in de galerie bevat aarde afkomstig uit onze streekplaats Braamt. De meegebrachte aarde wordt vermengd met witte verf, waardoor er diverse nuances ontstaan. Aan de aarde wordt een bindmiddel toegevoegd, waardoor het materiaal als een soort verf gebruikt kan worden. De aarde blijft de uiteindelijke kleurnuancemogelijkheden in haar werk bepalen.

Voor veel kunstenaars is aarde een boeiend thema en ze komt veelvuldig in kunstwerken voor. In het algemeen beperken kunstenaars zich vaak tot het gebruik van verf, die vermengd wordt tot asgrijze of aardebruine tinten. Kanellopoulos gebruikt echter de aarde zelf om tot haar kleuren te komen. De kleuren worden laag op laag neergezet, waardoor er een gevoel van lichtheid en van transparantie ontstaat.
Harmonie en rust

De kleuren van haar blijven altijd ingetogen, waardoor de werken rust uitstralen. Vaak is er sprake van één kleurzetting. Geliefde tinten zijn voor haar de aardtinten, vaak afgevlakt met wit. De kleuren worden horizontaal aangebracht. Ze herinneren onder andere aan landschappen, waarin ploegscharen een verzameling van lijnen achtergelaten hebben. Door de herhaling van banen ontstaat er een ritme. De summiere aanduiding zorgt voor een rustgevend gevoel. Elk overbodig detail is weggelaten. Er heerst altijd harmonie, welke op haar beurt voor rust zorgt. Haar zo op een natuurlijke wijze verkregen harmonie werkt esthetisch. Haar werk nodigt tot stilte en tot bezinning uit en roept een meditatieve houding op.

Vederlichte Boeken

Brigitte van Laar schildert en maakt objecten. Bij haar beide technieken valt de suggestie van beweging op. Vederlicht lijkt haar voorstelling over het doek zich uit te waaieren of lijken de objecten in sierlijke kronkelende beweging de ruimte te veroveren. Er gaat in de voorstelling een moment van zich bevrijden schuil, van wegvliegen en tegelijk naar de kern terug te keren en deze kern vast te houden. Voor de huidige expositie in de galerie is de keuze op haar objecten gevallen.

Het boek als een kostbaar bezit

Voor Brigitte heeft het boek een bijzondere betekenis. Het is voor haar een kostbaar gegeven waar met ontzag mee omgesprongen moet worden. Het digitale tijdperk dreigt het boek echter volledig te verdringen of te degraderen tot een afstandelijk en misschien ook wel tot een vergeten fenomeen. Voor Brigitte betekent het boek meer dan een inhoud hebben. Ze heeft het boek tot een fraai object verheven, waarbij de bladeren vloeiende vormen kennen. Summiere aanduidingen zorgen voor een sterke uitdrukking. Bij Van Laar komt het tastbaar maken van een boek zeer expliciet tot uitdrukking.

Een boek van papier lijkt tegenwoordig achterhaald te zijn en daardoor vervalt de mogelijkheid van aanraken, van vasthouden. Ook de mogelijkheid om een tekst voor je te hebben lijken voorgoed verleden tijd. Brigitte verzet zich met haar werk tegen dit verlies en wil juist haar liefde voor het tastbare boek tot uitdrukking brengen. Flinterdunne bladeren krullen zich naar binnen. Haar object maakt duidelijk, dat boeken ook uit materie bestaan. Materie werkt ruimtelijk en neemt ruimte in, overigens het kenmerk van een object. Juist de veelzijdigheid van boeken komt in haar werk aan de orde. Ook een boek wordt door de tijd gevormd en is aan verandering onderhevig.

Schriftrollen uit Israël

Een aantal andere werken hebben de tot de verbeelding sprekende schriftrollen uit Israël tot onderwerp. De vondst zorgde voor veel onrust en zette vaststaande theologische theorieën op losse schroeven. Gevolg onrust. Toch blijven de geheimen van de rollen nog steeds moeilijk te doorgronden. Brigitte tracht dit gevoel in haar objecten met de rollen tot onderwerp van haar uitdrukking te maken. Bij deze werken raak je niet echt tot in de kern. Je gaat vermoeden, maar doorgronden blijft evenals zoals bij de echte rollen onmogelijk.
De kracht van de Shakti-figuren

Een aantal werken van Brigitte zijn gewijd aan Shakti. Zij stamt uit de Indiase mythologie en wordt als de moedergodin door de Hindoeïsten vereerd. Zij wordt in verband gebracht met de vrouwelijke energie. Zonder deze energie is niets mogelijk. In de voorstelling van Brigitte gebruikt zij koper. Koper staat bekend als uitstekend geleidingsmateriaal. Kracht komt bij haar uit het centrum en betekent dus als de grote bron van alle mogelijkheden. De kern wordt gesymboliseerd als een kostbare innerlijke schat.