zondag 26 oktober 2014

Concertverslag Steve Rothery Band 

Vrijdagavond 24 oktober zijn naar schatting ruim 400 muziekliefhebbers getuige van het tweede Nederlandse concert van de Steve Rothery Band in de popzaal; het eerste was een dag eerder in Zoetermeer. De voorgaande week was een aantal optredens in Duitsland, zaterdag is Parijs een de beurt en daarna Verviers in België en tenslotte vier concerten in het Verenigd Koninkrijk. Aan de vele T-shirts te zien en ook niet onverwacht, zijn er veel Marillion fans naar de Achterhoek gekomen om de medeoprichter en gitarist van deze band met zijn soloband aan het werk te zien.

RanestRane: de gebroeders Pomo

Maar voordat Rothery ten tonele verschijnt mogen de bezoekers eerst zo’n drie kwartier lang de muziek van de Italiaanse progrockband RanestRane ondergaan. Deze vierkoppige band bracht een jaar geleden zijn nieuwste album uit, A Space Odyssey, Part One, Monolith getiteld. De diehard Marillion fans kennen deze band al, want zowel Steve Rothery als zanger Steve Hogarth werkten aan A Space Odyssey mee. RanestRane bestaat uit Maurizio Meo (bas, elektrische contrabas), Daniele Pomo (zang, drums), Massimo Pomo (gitaar) en Riccardo Romano (keyboards). Het is over het algemeen sferische muziek met de wat donkere stem van zanger/drummer Daniele Pomo. Omdat alle teksten in het Italiaans gezongen worden is het voor de gemiddelde bezoeker, inclusief ondergetekende, vrijwel onmogelijk om te begrijpen waarover gezongen wordt; het is wel duidelijk dat de in 1996 opgerichte band een hecht collectief is.


Steve Rothery
 
 Een kwartiertje pauze en dan verschijnt de Steve Rothery Band op het podium; naast Steve zelf op gitaar zijn dat Dave Foster (Mr. So & So) op  gitaar, Yatim Halimi (Panic Room) op bas, Leon Parr op drums en Riccardo Romano (ja, die van RanestRane) op keyboards. Een uur lang speelt de band louter instrumentale muziek van de kortgeleden verschenen eerste solo(studio)plaat van Steve Rothery, The Ghosts Of Pripyat getiteld, die in oktober uitkwam. Vreemd genoeg bracht Steve eerder dit jaar de dubbelcd met dvd Live In Rome uit, waarop een vijftal songs van de studioplaat staan. Het gaat om voornamelijk mooie epische songs met kop en staart en in elke track een prachtige gitaarsolo van Steve, vaak bijgestaan door Dave Foster, met wie hij samen de meeste songs heeft geschreven. Met een gemiddelde speelduur van zo’n tien minuten per song, waarin ook nu en dan even gerockt wordt, zit je al snel aan een uur ‘nieuwe’ muziek.



Steve kondigt zelf de meeste songs aan, maar doet dat zoals BBC presentator Bob Harris (The Old Grey Whistle Test) dat pleegde te doen in de jaren zeventig: zacht pratend en heel onderkoeld, al zit er ook zeker veel humor in. Na iets meer dan een uur is het ineens afgelopen: pauze! Daar hadden we niet op gerekend, na een voorprogramma van drie kwartier, een kwartier pauze en een uur muziek. De organisatie trouwens ook niet!



Maar na een kwartiertje bijtanken aan de bar staan er ineens zes mannen op het podium. Naast de vijf bandleden van de Steve Rothery Band staat daar zanger Martin Jakubski, zanger van Marillion tribute band Stillmarillion. Dat komt goed uit, want de tweede set bestaat volledig uit materiaal van Marillion. Begonnen wordt met Waiting To Happen en Afraid Of Sunlight. Steve kondigt de volgende song aan als “Deze spelen we haast nooit met Marillion”, waarna Easter wordt ingezet. Uit betrouwbare bron hoor ik dat Marillion deze song bij vrijwel elk concert speelt. Het zal dan ook wel een van Steve’s grapjes zijn. Op een gegeven moment zegt hij dat er maar een van de muzikanten een setlist heeft, toetsenist Riccardo Romano namelijk. Maar ja, zegt hij “that’s because he’s Italian!’’. 

Martin Jakubski


Verder worden nog songs gespeeld als Cinderella Search, Sugar Mice en Lavender (allemaal luidkeels meegezongen) en Incubus (en ik zal er vast een paar vergeten zijn). Overigens slaagt Martin Jakubski er regelmatig in om, zeker als je je ogen sluit, vrijwel identiek te klinken als Fish en bij de songs uit de ‘h’-periode als Steve Hogarth (‘h’), kortom deze man heeft een uitstekend bereik!



Na afloop van het optreden nemen Steve en zijn bandleden alle tijd om handtekeningen uit te delen en met fans te praten, dit duurt toch zeker bijna een uur. Het publiek toont zich tijdens en na het concert erg enthousiast en tevreden. Volgens een van de barmedewerkers een bijzonder publiek, want er wordt tijdens het optreden amper gepraat en gedronken, men blijkt vooral aandacht voor de muziek te hebben. Echt een avond voor en met muziekliefhebbers dus!

Tekst: Harry Pater
Fotografie: René Moorman

Een voorafgaand aan het concert gemaakt interview met Steve Rothery is binnenkort te beluisteren op progressive rockradio www.symphoshop.com/ (Arnhem)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten