dinsdag 23 februari 2016

Concertverslag Infloyd: Amused To Death



Zaterdag 20 februari was de popzaal van de DRU Cultuurfabriek in Ulft gevuld met honderden liefhebbers van de betere progrock of symfonische rock, namelijk die van Pink Floyd en diens oprichter en (volgens velen belangrijkste) componist Roger Waters. Degene die wat later arriveerde kon slechts met veel moeite een plekje vinden in de vrijwel uitverkochte zaal.

Jaco de Jong op pedal steel gitaar

Lasse Groeneveld, drums

keyboardwizard Gijs van der Bent

 Marco Bouwmans, zang en gitaar


Vorig jaar verraste de Nederlandse band Infloyd muziekminnend Nederland met een imposante live-vertolking van Roger Waters’ meesterwerk Amused To Death uit 1992 (en in 2015 in een vernieuwde versie uitgebracht). Infloyd had daarmee een heuse wereldprimeur, want nog nooit eerder was dit album in zijn geheel live vertoond. Na een vlammende wereldpremière volgde eind 2014 een binnenlandse tournee die unaniem positieve reacties kreeg van pers en publiek in zowel binnen- als buitenland. Vandaar dat Infloyd in het seizoen 2015-2016 op veler verzoek weer op tournee en speelt nog één keer Amused To Death in de Nederlandse zalen. Over een klein jaar, op 11 februari 2017, is deze show voor het laatst te zien in de grote Heineken Music Hall in Amsterdam (5500 plaatsen).
Infloyd heeft al eerder volledige Pink Floyd albums live gebracht, zoals The Dark Side Of The Moon in 2013 en Animals in 2014. 

Erik Jan de Jong op bas

Katinka van der Horst



Zaterdagavond startte het concert met de uitvoering van het volledige album The Dark Side Of The Moon en dat begon dus met de bekende hartslag en andere geluiden van het Pink Floyd album dat in heel wat vaderlandse platencollecties sinds 1973 een plek heeft en wereldwijd in ruim 50 miljoen huishoudens! 

En om meteen met de deur in huis te vallen: muzikaal klonk het vrijwel 100% als Pink Floyd, al is de zang niet precies zoals Roger Waters en David Gilmour. Maar dat is niet erg, want geen van de muzikanten ziet er ook uit als de originele Pink Floyd leden. Zoals we van Pink Floyd èn Roger Waters gewend zijn waren er mooie geluidseffecten, fragmenten van gesprekken èn mooie filmbeelden, geprojecteerd op eenzelfde rond filmscherm dat zowel Waters als Pink Floyd al jaren gebruiken. Ook de lichtshow was van hoog niveau, evenals het geluid overal in de zaal.






De band
Opvallend is dat Infloyd over twee gitaristen beschikt (i.t.t. Pink Floyd waar alleen David Gilmour gitaar speelt), waarvan Marco Bouwmans de meeste leadzang voor zijn rekening neemt. Jaco de Jong is de leadgitarist, die naast elektrische en akoestische gitaar ook de pedal steel gitaar bespeelt. Erik Jan de Jong bespeelt de bas, Gijs van der Bent is de toetsenist en is ook verantwoordelijk voor al die mooie geluidseffecten die iedereen van Pink Floyd kent. Drums en percussie worden bespeeld door Lasse Groeneveld, die evenals Jaco, Erik Jan en Gijs ook achtergrondvocalen verzorgt. Katinka van der Horst tenslotte is verantwoordelijk voor de vrouwelijke (vooral) achtergrondzang en zij laat tijdens The Great Gig In The Sky horen dat zij ook heel goed op de voorgrond kan zingen. Tijdens onder meer Money verschijnt een geblondeerde prima spelende saxofonist die prachtige solo’s weggeeft. Zijn naam is helaas niet blijven hangen, wat ook geldt voor de trompettist die na de pauze tijdens slechts één song speelt.



Na de pauze volgde de volledige versie van Amused To Death, een prachtig album, maar voor de doorsnee muziekliefhebber toch niet zo bekend. Tijdens dit concertgedeelte werd er helaas wat meer gepraat door een deel van het publiek, maar doordat een groot deel van het publiek overduidelijk fan is van Roger Waters en Pink Floyd was dat geklets gelukkig lang niet overal te horen. Het concert werd besloten met een aantal publieksfavorieten uit het Pink Floyd verleden, zoals Astronomy Domine, Wish You Were Here en als absoluut hoogtepunt de afsluiter Comfortably Numb, dat met een daverende ovatie werd beloond. Na twee Pink Floyd fanclubdagen en dit concert is in elk geval duidelijk geworden dat Ulft en omgeving heel erg van de muziek van deze band houden. Benieuwd wat er de volgende keer in dit kader te zien en horen is!

Tekst en foto’s: Harry Pater
Zie ook de diavoorstelling van René Moorman, hieronder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten